چهارشنبه گذشته، شهرداری نشستی را با عنوان «ارائه طرح‌های پیشنهادی حفاظت از حریم و ارتفاعات جنوبی مشهد» برگزار کرده که اعضای آن، شهردار محترم و معاونان و مشاورانش بوده‌اند. محمدرضا کلایی در این نشست مواردی را مطرح کرده که در کشمکش مخالفان و موافقان دست‌اندازی به ارتفاعات جنوبی شهر قابل توجه است. عین گفته‌های شهردار را به نقل از رسانه شهرداری می‌نویسم و قضاوت درباره آن‌ها را به افکار عمومی وامی‌گذارم.

پیش از آن اما یادآوری می‌کنم که شهرداری، طراح و مجری پروژه کمربند جنوبی مشهد بوده است و نیز جاده‌های فراوانی که در ارتفاعات جنوبی کشیده شده، توسط همین مجموعه ساخته شده و همین مجموعه یکی از نهادهای مجری در طرح «جاده گردشگری حصار گلستان» است. حالا با درنظر داشتن این سابقه، اینکه آیا شهرداری مشهد می‌تواند از جایگاه دلسوزی برای ارتفاعات جنوبی سخن بگوید، هم پرسشی است که افکار عمومی باید به آن پاسخ بدهد. شهردار مشهد می‌گوید: «راه حل حفاظت از ارتفاعات جنوبی آن است که مردم در این مناطق حضور پیدا کنند و ارتفاعات، محل رفت و آمد و ایجاد خاطره برای مردم باشد».

من هم مثل شهردار محترم معتقدم حضور مردم می‌تواند اثربخش باشد؛ اما یادآوری می‌کنم که صحبت درباره یک زیست‌بوم شکننده است که هرگونه دست‌اندازی به آن می‌تواند اثرات جبران‌ناپذیری بر جای بگذارد. شعار دادن را کنار بگذاریم و واقعی‌تر به ماجرا نگاه کنیم. حجم جاده‌کشی‌ها را ببینیم. به این جاده‌های آسفالته، راه‌های شن‌ریزی شده و راه‌های خاکی را اضافه کنیم؛ مسیرهای فرعی و پاکوب‌هایی که درست شده است؛ نیز حجم زباله‌هایی که در همین اوایل کار، دارد شکل منطقه را عوض می‌کند. به این‌ها، سکوها و اجاق‌های کباب‌پزی و... را هم بیفزاییم. حالا از ارتفاعات جنوبی مشهد چه باقی می‌ماند؟

اگر حضور بی‌ضابطه و بی‌قاعده گردشگران می‌توانست چیزی را درست کند، اکنون باید در نوار شمالی کشور، بکرترین جنگل‌ها، پاکیزه‌ترین رودخانه‌ها و بهداشتی‌ترین سواحل را می‌داشتیم. ارتفاعات جنوبی مشهد به خاطر کارکردهای زیست‌محیطی‌اش و اثر این کارکردها بر شهر اهمیت دارد، وگرنه چه فرقی می‌کند که انبوه جاده‌ها، ماشین‌ها و زباله‌ها فاتحه آن را بخواند یا ویلاسازها و کوه‌خوارها؟

شهردار محترم اما در ادامه به مسئله‌ای اشاره می‌کند که نشان می‌دهد سلام روستایی، آن‌قدرها هم بی‌طمع نبوده است. کلایی می‌گوید: «نگاه‌مان به ارتفاعات جنوبی، واگذاری زمین حتی در حوزه‌های خدماتی نیست، بلکه بهره‌برداری از آن، در چارچوب طرح است».

پس طرحی برای ارتفاعات جنوبی وجود دارد؛ طرحی که جسته و گریخته بخش‌هایی از آن، از زبان مسئولان طرقبه‌شاندیز و مسئولان استانداری و نیز شهرداری مشهد شنیده می‌شود؛ طرحی که از قضا، منافعش آن‌قدر هست که شهرداری محترم را به همکاری با طرف‌هایی کشانده که در موارد دیگر عمدتاً طرف نزاع هستند. شهردار محترم در ادامه، نگاه سازمان متبوعش را دقیق‌تر توضیح می‌دهد و می‌گوید: «در واقع اگر به سرمایه‌گذاری در ارتفاعات جنوبی فکر می‌کنیم، به هیچ عنوان با هدف انتفاع مالی نیست؛ بلکه به دنبال رونق‌بخشی به این منطقه هستیم و... در این مسیر هیچ باری را بر عهده کسی نمی‌گذاریم.

بنابراین حاضریم سرمایه‌گذاری مربوط به این بخش از شهر را به دوش بکشیم و معتقدیم در مقابل منافعی که دارد، ناچیز است».حالا افکار عمومی باید قضاوت کند که آیا شهرداری که به دنبال انتفاع مالی هم نیست، درآمد شهر را در ارتفاعات جنوبی سرمایه‌گذاری کند یا اینکه این سرمایه را در بخش‌هایی مثل حمل و نقل عمومی به کار بگیرد. همان مردمی که شهردار محترم از آن‌ها یاد کرده، قضاوت کنند که تسهیل خدمات در حمل و نقل عمومی بیشتر به نفع شهر است یا تسهیل حضور در ارتفاعات جنوبی؟

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/